Füruzan Hanım aile içindeki edebiyat tartışmalarını da anlattı:
-Babamız Veli Bey, Orhan’ın şiirlerini beğenmezdi.
-Neden?
-Heceli, vezinli doğru dürüst şiirler yazsana be oğlum derdi!
Orhan Veli’nin 1 Şubat 1945’te Ülkü dergisinde yayınlanan “İstanbul Türküsü” şiiri de böylesi bir tartışmaya neden olmuştu. İstanbul Radyosu’nda müzisyen olan Veli Beyin arkadaşları “üstat baksanıza oğlunuz yine neler yazmış” diye ona takılmışlardı.
Orhan Veli ünlü şiirine şöyle başlıyordu:
“İstanbul’da Boğaziçi’nde,
Bir fakir Orhan Veli’yim;
Veli’nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.”
Baba Veli Bey şirinlerinin içine ekonomik durumunu da yerleştiren oğluna şöyle diyor:
-Evladım niye fakir olduğunu yazıyorsun? Madem yazıyorsun bari beni karıştırma!
Osmanlı terbiyesiyle yetişmiş bir devlet memuru olan Veli Bey “sıra dışı” bir mevkie yerleşen şair oğlunu anlamakta zorluk çekiyordu. Aslında ölçü sorusu şu olmalıydı:
-Herkes gibi yazsaydı acaba Beykozlu Orhan, Türk edebiyatının büyük şairi Orhan Veli olabilir miydi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder